"HOŞÇAKAN M..." Anne Sütü

Daha önce burda anlattığım üzere ,yapmalıyım,başlamalıyım derken,kendimi,kızımı hazırlamaya çalışırken,sanırım oldu...(19/05/2012)

Evet 48 saat geçti üzerinden anne sütünden ayıralı...Zor oldu,yapmam,saçma dediğim yöntemleri bile uygulamak zorunda kaldım...

Cumartesi sabahı son kez emzirdim kızımı...Kendime de ,ona da anlata anlata bir yandan...(Şimdi yazarken bile gözlerim doluyor,içim garip oluyor.Ben  hala böyle hissederken,o neler hissetti kimbilir?)Bir tanıdığımın uyguladığı seyreltilmiş kekik yağı denedim,bir şey değişmedi,ardından biraz karabiber(hala kızıyorum kendime ),en son da gazlı bez-bandaj.Sabah çok erken kalkmasına rağmen uykuya direndi,uyuyamadıkça sinirlendi,sıkıldı,huzursuzlandı vs...Bir yandan kendime kızdım,söylendim öte yandan “hayır kararlı ol, artık zamanı ilerde daha zor olacak “dedim .Bütün gün kek yap,tatlı yap,çiçekleri saksılarına dik,yemek hazırla vs.derken kendimi de,onu da oyalamaya çalıştım...Uykusu gelip,istediğini alamadıkça kabullenemedi,o ağladı ben ağladım.Derken akşamı ettik,yemek,banyo vs derken tüm gün uykusuz saat 23:00 oldu.Kucakladım,sakinleştirmeye çalıştım.Tv,kitap ,telefon derken yarım saatlik bir ağlama krizinden sonra kucağımda uyuya kaldı...Uyumak değil sızdı aslında...Bu kadar uykusuzluğa ve banyonun etkisiyle “sabaha kadar uyanmaz” diye düşünmüştüm ki; 03:30 da uyandı ve tam 1,5 saatlik bir ağlama krizi yaşadık.Bütün apartman uyanmıştır sanırım.Neler yapmadık,babasına gitmez,yatağına gitmez...Sesi kısılana kadar ağladı.Sabrım,iradem ve sinirlerim çok zorlandı,bir ara eşim “böyle olmayacak ver” dedi,aklıma “gece emdiğini hatırlamaz,geceleri uykusunda emzirebilirsin”diyenler geldi ,ama verirsem hatırlar, bütün emeğimiz boşa gider diye düşünüp emzirmedim.Ben de ağlamaya başlayınca,o da bir yandan ağlayıp,diğer yandan hayretle yüzüme bakarken,küçücük parmağını dudaklarına götürüp “anne sus”demeye başladı.Evi dolan,oyuncak,kitap,tv .artık aklımıza ne gelirse oyalamaya,susturmaya çalıştık.En sonunda salonda koltuğun üzerine bir kez daha uzandım,o da üstüme yatıp uyuya kaldı...İyice uykuya dalmasını bekledim,yatağına yatırırken hala içini çekiyordu...Çok zordu...Sabah uyandı,”anne “diye seslendi,saati 07:30 gibi görmüşüm “eyvah ikinci dalga geliyor”diye yanına giderken,öyle mahsun,öyle buruk bana baktı ve “anne meme uf,bitti”dedi...İçim cız etti.Aldım kucağıma,odada biraz oynadık meğer saat 10:00 olmuş(07:30 nerdeysen çıktıysa?),kahvaltısını hazırladım,yarım-yamalak bir şeyler yedi.Tüm gün çok hareketli geçti(ayrı bir post konusu),çokça oyalandığından hiç anmadı.Bir tek yolda eve dönerken hatırladı,istedi,oyaladık bir şekilde kucağımda uykuya daldı...Eve gelince uyanır diye düşündüm,üstünü değiştirdim uyanmadan yatağına.23:30’dan 01:00’e kadar 3 kere uyandı,üçünde de sakince “anne”diye seslendi,yanına gittim “kucak”dedi.Aldım sakinleştirdim,yatırdım.Gece hiç uyanmadı şükür(temiz havanın etkisi çoktur sanırım)sabah kalktığında yine istedi,biraz mızıldandı.Ben de durumu hatırlattım,babasıyla oyaladık derken anneannemizin yolunu tutup yeni haftaya başladık.

Cumartesi gecesindeki 1,5 saatlik ağlama krizini saymazsak şimdilik iyi gidiyoruz gibi...Bakalım akşam gittiğimde ve bundan sonrasında ne olacak?Umarım bu kadarla kalır ve daha fazla üzülüp,yıpranmaz kuzum...Hala “devam etse miydim?”diye vicdanımı sorguluyorum.Ama ilk 6 ay sadece anne sütü olmak üzere ,dolu dolu 20 ay emzirdim kızımı,çok şükür,helal hoş olsun...Allah herkese de nasip etsin inşallah...

(bu arada bir tanıdığımın 2 genç erkek evlat annesi olan yakını ,kızım daha 6,5 aylıkken görüştüğümüzde “hala emziriyor musun?daha ne kadar emzireceksin?”demişti,ben de şaşkın şaşkın bakıp ” sütüm olursa,o da bırakmazsa emziricem daha,en azından 2 yaşına kadar emzirmeyi düşünüyorum”demiştim,o da”nee?hiç sevmem emzirmeyi, bana kalsa hiç emzirmezdim ama baskıyla iki oğlumu da 3 ay zar-zor istemeden emzirdim,3 aylık olduklarında da hemen kestim,kurtuldum”demişti.İnanamadım,bu kutsal bağ,bu mucize ile ilgili de ilk kez böyle bir şey duydum,böyle düşünüp yaşayanlar varsa kızmasınlar ama gerçekten anlamıyorum,hala da anlayamıyorum,hiç bir zaman da anlayamayacağım sanırım...)

2 yaş olmadı ama 20 ay +2 gün emzirebildim çok şükür(M).İkinci kez anne olursam ,yine bu kadar emzirebilmeyi dilerim Allah’tan...

Bu konuyla bu kadar haşır-neşir olmuşken,özellikle çalışan bir anne olarak EMZİRME REFORMU nunun önemini  bir kez de ben hatırlatmak isterim,hepimiz destek verelim.

Ve Canım kızım,ipek bohçam;benim kucağım sana hep açık,Allah izin verdiği sürece hep yanında olmak için elimden geleni yapıcam...Bizim bağımız kopmuyor,sadece büyüyorsun...Şimdi olmasa bir gün mutlaka olacaktı...Üzülme ve kızma anneye olur mu?

Emziren ve bebek bekleyen tüm annelere bol sütlü,az gazlı günler diliyor,kendi aşamamızı da başarıyla atlatmış olmamızı umut ediyorum...